Regionalni forum za Dijalog
Naša vizija i misija
Kreiranje platforme za dijalog i saradnju
Naša vizija i misija
Imajući u vidu preovlađujuće trendove savremenog istorijskog trenutka, obeleženog složenim protivurečnostima, dubokim podelama, narastajućim šansama za izbijanje svetskog sukoba, kao i ograničenjem različitih vidova saradnje i sužavanjem niza kanala komunikacije, osećamo odgovornost da sopstvene napore usmerimo ka uspostavljanju „novog“ oblika regionalnog dijaloga.
Polazeći od temeljnog shvatanja da mir predstavlja najveću vrednost u svakoj ljudskoj zajednici, osnovna vizija Regionalnog foruma za dijalog usmerena je ka uspostavljanju i negovanju autonomnog, otvorenog i istinskog međucivilizacijskog, međukulturnog, međureligijskog i međunacionalnog dijaloga. Ovako naznačen dijalog protezao bi se na čitav niz društvenih oblasti, dok bi na stručnom planu bio oslonjen na brojne discipline političkih nauka, prava, bezbednosti, ekonomije, religiologije, sociologije i antropologije. Paradigmatsku osnovu za novu formu dijaloga prepoznajemo u bogatom filosofskom i dijaloškom nasleđu i stanovištu niza uglednih mislilaca. Ostvarivanje vizije iziskuje dugotrajan, mukotrpan i ustaljen napor, ne samo na filosofskom i teorijskom planu, već i kroz praktičan angažman na nizu društvenih polja.
Osnovna misija RFD posvećena je pružanju doprinosa dijalogu u nadi da će se time ojačati izgledi za razvoj prijateljskih odnosa među narodima i stvaranje mirnijeg sveta. U realizaciji ove misije, nužan uslov predstavlja uspostavljanje što nezavisnijeg i autentičnijeg oblika dijaloga. Pored akademske i stručne dimenzije, dijalozi bi težili da postanu izvestan oblik ljudskih susreta prožetih dijaloških pristupom. U tom kontekstu sledili bi se dijaloški ideali Martina Hajdegera koji ujedno teže složenom preplitanju suprotstavljenih elemenata i izbegavanju dvostruke opasnosti od parališuće i polarizujuće antiteze sa jedne strane, odnosno totalizujuće fuzije sa druge strane.
U ostvarivanju naše vizije oslonićemo se i na Martina Bubera, zagovornika „dijaloškog principa“, kao i na Gadamerovo gledište susreta kao „doživljaja druge strane“. Ovako shvaćen dijalog ne obuhvata samo formalni aspekt i civilizovana pravila ponašanja, već istinski međuidentitetski susret koji uzima u obzir dublje dimenzije ljudskog iskustva. Najzad, kako bi se očuvala funkcionalnost i svrsishodnost dijaloga, paralelno sa težnjom ka postizanju autentičnosti, pratiće potraga i priznanje osnovnih oblika međusobnih povezanosti.
